Nasıl anarşizmi kendi kaynaklarından değil, Marx ve Engels’in yazdıklarından öğrendiysek, sol komünizmi de kendi kaynaklarından değil, Lenin’in onlar üzerine yazdıklarından, özellikle, Sol komünizm- bir Çocukluk Hastalığı adlı broşüründen öğrendik. İlk sol komünistlerden Herman Gorter’ın bu keitabı, Lenin’e sıcağı sıcağına verilmiş bir yanıt olarak, III: Enternasyonal’den dışlanmış sol komünistlerin görüşlerini birinci elden öğrenmemizi sağlıyor. Gün Zileli’nin redaksiyonuna  katıldığı bir başka sol komünist kitaptan yapacağımız aşağıdaki alıntı, bu akımın, Lenin’in “doktor reçetesinde” yazılanlardan çok daha büyük bir ilgiyi hak ettiğini ortaya koyuyor:

“Lenin, proletaryayı reformist olarak görüyordu ve proletaryayı devrimcileştirmek için (’sosyalist bilinç’ dışardan götürülmelidir) bir şeyler yapmak gerektiğini söylüyordu. Böylece, Lenin’in sınıf mücadelesini bütünüyle yanlış anladığı ortaya çıkmaktadır. Devrimci olmayan dönemde, proletarya, kapitalist üretim ilişkilerini değiştiremez. Bu yüzden o, daha yüksek ücret talebiyle, kapitalist dağıtım ilişkilerini değiştirmeye çalışır. Elbette, işçiler, daha yüksek ücret talep ettiklerinde, dağıtım ilişkilerini değiştirdiklerini ‘bilmez’ler. Yine de onlar,  ‘bilinçsizce’ kapitalist sisteme karşı harekete geçmeye çalışırlar. Kautsky ve Lenin, devrimci hareketin kapitalizm tarafından yaratıldığı bu süreci görmediler; onlar bu sürecin yalnızca bir yönünü gördüler. Kautsky ve Lenin’in sınıf bilinci teorisi, bir süreci böldü ve onun yalnızca geçici bir anını dikkate aldı; onlara göre ‘kendisi olarak’ proletarya, ancak reformist olabilir, oysa devrimciler işçi hareketinin dışındadırlar. Gerçekte ise, devrimciler ve onların fikir ve teorileri, işçilerin mücadelelerinden doğar.” (Gilles Dauvé-François Martin, Komünist Hareketin Güney Tutulması ve Yeniden Ortaya Çıkışı)