Aramızdan Biri Daha Eksildi!
Sevgili Anarşist Arkadaşımız Burhan Şaylı’yı Bugün saaat 15.00 sularında kaybetmişiz. Kanser teşhisi konmasından birkaç gün sonra göç etmiş olmasından dolayı hayli üzgünüz. Kara, Efendisiz dergileri sürecinde yer alan ve Felsefe çalışmalarıyla meşgul olan Burhan Şaylı’nın zamanında belli çevrelerde popüler olan Baha Tevfik’in “Felsefe-i Ferd – Anarşizmin Osmanlıcası” adlı eserini bulan Türkçeleştiren Burhan Şaylı Kara dergisinde bir çok güzel makalenin de yazarıydı. İlk anarşist Türkçe Marş diyebileceğimiz “Enel Hak” isimli marşın yazarı da oydu.
Hacimli çalışmasını henüz yayınlanma aşamasında hissetmedi ki “Semantik Nihilizmin Eleştirisine Giriş ve Nermi Uygur’a Göre Felsefede Soru ve Cevap” adlı çalışmasını yakın gördüğü pek çok arkadaşıyla tartışıyordu. Umarız ondan kalan bu eser ona dair bir şeyler söyler bize..
Tayfun’dan sonra Burhan… Sırası gelen sırasını savmayacak … ama biz en azından son defa onu yolculamaya çıkacağız.
Anarşist arkadaşlarımız ve dostlara:
Cenazesi öğle namazına (13.07 -13.10) müteakip
KARACAAHMET CAMİİ’NDE kaldırılacaktır. (Zeynep KAmil Hastanesinin karşısındaki camii)
içim acıdı… göztepe’de gkd günlerinde yoldaştık, sonra ben başka bir yere (tkp) o başka bir yere (efendisiz) savrulduk, ama dostluğumuz, tartışmalarımız hiç bitmedi, sonra birbirimizi kaybettik, gezi isyanı sırasında yeniden karşılaştık, eylemlerde birbirimizi kucakladık, gülen yüzü gözümün önünden gitmiyor… istanbul dışındayım, cenazesinde olmak isterdim. ağabeyini de kaybettiğini söylemişti. kız kardeşi ve annesi ne yaptılar, nasıl dayanacaklar?
Ben de Gezi’de rastlamıştım ona. Gezi’nin ruhuyla canlanmış, yenilenmişti. İlerimizde gaz bombaları patlarken bir şeyler konuştuk. Bana maille bir şeyler yollayacağını söyledi (yolladı da). Kariyerizmden uzak, safi insan özelliklerine sahip bir yoldaştı. Ben cenazesine gittim. Tanıdığım anarşist arkadaşlardan bir kısmı oradaydı. Geri kalanlar sanırım aile çevresinden insanlardı. Bir hafta önce doktora gitmiş ve kanser olduğunu öğrenmiş. Çok geç kalınmış, çünkü kanser bütün vücudu sarmış. Bir hafta dolmadan da kalpten ölmüş. Karacaahmet camii (şakirin) adını duyunca içim karardı. Tabutunun üstünde yeşil dualı örtü vardı. Herhalde bir anarşist olarak cenasezinin böyle kaldırılmasını onaylamazdı. Hepimizin başı sağolsun.
Bir Anarşistin naaşı bir mollanın arkasından gitmesi ne acı.?Sadece bu mu.?Her bir devrimcinin ölümünden sonra aynı sekılde toprağa vermek canımı acıtıyor ama hala bu ölumler karısında devrimcilerin caresizligi de ayrı bir tartısma konusu..Kendi adıma ölmeden söylenmesi gereken seyleri gerekli yerlere bugunden söyledim;”Ne olur benim ölümümden sonra hoca-molla cenazemde istemiyorum.!”dedim.Gulustuler ama sözunde dururacaklar mı.?bilemem..!
benim de bu konuda kesin vasiyetim var. Ne demek sözünde durmamak.
Burhan’la uzun yıllara yayılan iyi bir arkadaşımlığım vardı. Hakkında bir yazı yazdım, az önce bitti. Eğer yetişirse Mesele dergisinin ekim sayısında yayınlanacak.
ALLAHTAN RAHMET DİLİYORUM…HUZUR İÇİNDE UYUSUN.