Kısa süre önce HDP’ye, “Öcalan olsaydı sizi sopayla kovalardı” diyen, “süreç”in memur ve “mağdur”larından Yalçın Akdoğan’ın aynı konudaki son demeci şöyle:
“Türkiye reformlarına devam eder. Ama çözüm sürecine terörün son bulması ile ilgili çalışmalar diye bakarsak, hangi aktörlerle nasıl olacak? Bir güven sarsılması var ve bunu da yeniden değerlendirmek gerekiyor. İmralı ile ilgili birimlerimiz görüşürler o ayrı bir şey. HDP heyeti görüşemez. HDP heyeti bu sürece ihanet etti ve Öcalan adına sürekli yalan söylediler. Öcalan’ı da istismar ettiler. (Başka bir formülle görüşme) Kiminle nasıl olur, o ayrı bir konu, değerlendirmemiz lazım.”
Kısacası, AKP iktidarı şu mesajı vermiş oluyor: Öcalan bizim istediğimiz yönde hareket ediyor ama “sürece ihanet eden” HDP onu çarpıtıyor ve istismar ediyor. Bu yüzden onu HDP ile görüştürmeyiz. Evet ama madem öyle, bu durumda Öcalan’ın tecrite alınmak yerine mesajlarının doğrudan kamuya yansıtılmasını sağlamak gerekmez miydi? Bir şeyler dönüyor ama ne? Neyin döndüğünü anlamak için süreci başından alıp tahlil etmemiz gerekiyor.
Kürt ulusal hareketi, AKP iktidara geldikten bir süre sonra paradigmasını, iktidarın iplerini eline aldığına inandığı AKP ile görüşme ve anlaşma üzerine kurmuştu. Aslında PKK, halihazır iktidarlarla görüşerek Kürtler için belirli haklar elde etme ve nihai olarak silahlı mücadeleyi bitirme sürecine 1990’ların sonuna doğru, daha Öcalan yakalanmadan girmişti. O zamanlar iktidara hâkim gibi görünen TSK ile görüşmeler yapma çizgisinin benimsendiğini ya da Öcalan tarafından bunun tasarlandığını söyleyebiliriz. O zamanlar İngiltere’deydim. Akşamları Medtv’de, Yalçın Küçük’ün de yer aldığı, “Başkan”ın sazı alıp (telefonla katılıp) çok uzun konuşmalar yaptığı, katılımcıların da bu uzun konuşmaları dinleyen figüranlar rolüne indirgendiği programlar olurdu. Bu programlardan birinde, Öcalan’ın, TSK komutanlarının “daha ciddi muhataplar olduğunu” söylediğini hatırlıyorum. Artık PKK, silahlı mücadeleyi legal alanda haklar elde etmek için kullanma çizgisine o zamandan girmişti ve o sırada devletin esas sahibinin TSK komuta kademesi olduğu düşünülüyordu.
Ne var ki, bundan sonra önemli değişiklik meydana geldi. Her şeyden önce Öcalan ABD tarafından Türkiye’ye teslim edildi. Bundan bir süre sonra da AKP tek başına iktidar oldu. PKK durumu bir süre gözledi. Acaba AKP iktidara gerçekten hâkim olacak mıydı? Eğer hâkim olacaksa, o zaman “devletin temsilcisi” olarak onunla masaya oturma politikası benimsenmeliydi.
Nitekim öyle oldu. AKP, TSK komuta kademesini kendisine tabi kılmanın üstesinden geldi ve devlet adına görüşme yapılacak güç olduğu 2000’lerin ortalarına doğru netleşti. Bu tarihten itibaren de Öcalan ve PKK, AKP iktidarıyla masaya oturma siyasetini izlemeye başladı. 2010’a doğru bu masaya oturma siyaseti somut bir “barış süreci”ne dönüştü. Bu süreçte, şimdiki adıyla söyleyecek olursak HDP, İmralı-Kandil-AKP iktidarı üçgeninde arabulucu rolü üstlendi. Bu böyle olunca, Kürt ulusal hareketi, AKP’nin iktidardan uzaklaştırılması ya da iktidarı kaybetmesi türünden muhalif eğilimlerle arasına net bir uzaklık koydu. Bu, uzaklık, 2010 Anayasa oylamasında, Kürt siyasal hareketinin “boykot” oyu vermesine yol açtı. “Evet” ya da “yetmez ama evet” diyemezdi, bu AKP’yle pazarlık şansını azaltırdı. Öte yandan “Hayır” da diyemezdi, bu da Kürtlerin daha geniş haklar elde edeceği yeni bir anayasanın ilerde pazarlıklarla oluşturulmasının yolunu kapatır, dahası, önerisi reddedilen AKP iktidarını sağlam bir iktidar alternatifi olmaktan çıkarıp muhalefete kapıları açardı. Oysa Kürt siyasal hareketi, uzunca bir süreçte esas pazarlık unsuru olarak AKP iktidarını belirlemişti. Bu politikanın bir numaralı mimarı, İmralı’da hapis hayatı yaşayan Abdullah Öcalan’dı.
Anayasa oylamasından sonra “barış süreci” yönünde adımlar atıldı. Nevrozlarda Öcalan’ın barış mesajları okundu vb. Ne var ki, bu süreçte, kimsenin hesap etmediği, Kürt siyasal hareketinin hiç hesap etmediği bir olay oldu: Gezi.
Bayraklı ulusalcı muhalif gösterilerden tamamen farklı nitelikteki bir halk ayaklanması ortaya çıkmış ve AKP iktidarının “demokrasi” “vesayet rejimiyle mücadele” palavralarını yerle bir, Türkiye’deki bütün paradigmaları alt üst etmişti. Kürt siyasal hareketi bütün sektörleriyle birlikte bu hareket karşısında bocaladı. Bugünkü HDP’nin yöneticilerinden bir kısmı hareketin başlarında (Gezi’de) önder bir rol oynarken bir kısmı hareketi karalayan “darbe” açıklamalarında bulundu. Öcalan, bu kadar büyük bir ayaklanmayı doğrudan karşısına almayacak kadar zeki biriydi. Günler sonra “Gezi’yi selamladı” ama bu hareketin kimi hedef aldığı konusunda tek laf etmedi. Kürt ulusal hareketi ana gövdesiyle Gezi’ye omuz vermedi, ancak Kürt hareketinin içindeki genç radikaller, entelektüeller ve Kürt hareketinin bileşenleri harekete omuz verdi. Dahası, o zamana kadar “barış süreci”ne destek veren sol-liberal entelejensiya Gezi’nin muazzam etkisiyle paramparça oldu, az bir kısmı doğrudan AKP saflarına yapışırken, büyük kısmı AKP diktatörlüğüne karşı bir konuma doğru hareketlendi. Kürt hareketi üzerinde çok önemli bir ideolojik etkisi olan sol-liberallerin AKP ile işbirliği paradigmasından kopmasına tamamen kayıtsız kalamazdı Kürt hareketi.
Bundan sonra olaylar hep AKP ile iş kotarma paradigmasının aleyhinde gelişti. Gezi, AKP’nin diktatör yüzünü net bir şekilde açığa çıkarmıştı. Ülkenin, durgun orta Anadolu bölgeleri dışındaki, kültürel hayatı belirleyen kesimlerinde büyük bir AKP aleyhtarı dalga yükselmekteydi. Özellikle legal alanda başarılı olmak isteyen bir siyasal partinin, yani HDP’nin bu dalgayı dikkate almaması onu güney doğu bölgesine hapseder ve ülkenin genel siyasal ve kültürel atmosferinden koparırdı. Bu yüzden HDP de AKP aleyhtarlığına doğru hareketlenmeye başlamıştı, henüz eski paradigmadan bir kopuştan söz edemesek de.
Büyük kopuşa Kobani olaylarıyla yaklaşıldı. Kobani’nin savunulması neredeyse bir turnusol kâğıdı etkisi yaptı. Ve görüldü ki, aslında içerde Kürtlerle iyi geçinmeye çalışıyormuş gibi görünen AKP iktidarı, Kobane’de alttan alta IŞID’ı desteklemektedir. Elbette burada AKP’nin artık geleneksel devlet reflekslerinin temsilcisi haline gelmesinin etkisi de büyüktür. TC devleti güney sınırında bir Kürt oluşumu yerine en tehlikeli İslamcı oluşumları tercih etmekteydi ve zaten İslamcı olan ve Esat’ı devirmek için IŞID’a gizlice silah yardımında bulunan AKP’nin Kobane’nin bir an önce düşmesini istemesinden daha doğal bir şey olamazdı. İşte bu olay Kürt duyarlılığı ile AKP Arasında belirleyici bir kopuş yaşanmasına yol açtı ve 6-7 Ekim olayları patlak verdi. Zor duruma düşen AKP hükümeti, olayların durdurulması için Öcalan’ın beyanlarının yayınlanmasına ihtiyaç duydu. Olaylar ancak bundan sonra yatıştı.
Bütün bunlara rağmen “süreç” ağır aksak da olsa yürüdü. İlişkiler son derece zedelenmiş, fakat henüz kopuş gerçekleşmemişti. Kopuş, “Dolmabahçe mutabakatının” açıklanmasından hemen sonra yaşandı. Bu mutabakatın açıklanması Öcalan’ın ve Kandil’in istediği bir şeydi, çünkü böylece AKP iktidarıyla somut görüşmelerin yolu açılacaktı. AKP iktidarının da işine geliyordu. Böylece AKP, Kürtlerle barışın şampiyonu olarak ortaya çıkacak, hem Kürt oylarını toplayacak, hem de ülke çapında “barışı gerçekleştiren” parti olarak prestij toplayacaktı. Zaten seçimlere parti olarak girmesi sağlanmış HDP’nin barajın altında kalmasına, böylece bölgedeki neredeyse bütün milletvekillerinin AKP’ye akmasına kesin gözüyle bakılıyordu.
Ne var ki, bu noktada devreye hesapta olmayan bir faktör girdi: HDP ve HDP’nin eşbaşkanı Selahattin Demirtaş.
Yelkenlerini, Gezi ile esmeye başlayan ve Kobane ile hem Türkiye çapında hem de artık Kürdistan’da da güçlenen özgürlükçü rüzgârlarla dolduran HDP şunu gördü: Eğer kendimizi AKP ile anlaşma ya da barış görüşmeleri ile kısıtlar ve AKP diktatörlüğüne karşı mücadele bayrağını elimizden bırakırsak kesinlikle bir figüran rolüne düşeriz ve bırakın barajın altında kalmayı, küçük bir “alet” parti derekesine düşeriz. HDP tam tersi yönde ilerledi ve kazandı. Hesap edilenin tersine barajı büyük farkla aştı ve AKP’nin tek başına iktidar olmasını önledi.
Aslında HDP’nin yaptığı, ister istemez bir paradigma değişimiydi. Elbette HDP barış sürecini bir yana bırakmış değildi ama barış sürecinin sağlıklı ilerlemesinin yolunun da AKP diktatörlüğüne karşı özgürlük mücadelesi vermekten geçtiğini kavramıştı, buna göre hareket etti.
Kanımca bu, HDP ile, eski paradigmaya bağlı olan Öcalan ve Kandil arasında kaçınılmaz bir kopuşu demesek de uzaklaşmayı getirdi.
AKP ise bu uzaklaşmayı teşvik etti. Madem HDP ona karşı düşmanca davranıyor ve onun iktidarına çomak sokuyordu, HDP’yle Kürt hareketinin duayen temsilcileri arasına bir baraj koyarak HDP’yi cezalandırırdı. Öcalan’ı “tecrite” alır, onunla HDP arasındaki bütün kanalları kapatır ama Kandil’le Öcalan arasındaki üstü kapalı kanalları çalıştırmaya devam ederdi. Kısacası, Öcalan’ın tecriti ile cezalandırılan Öcalan değil, HDP’ydi. Aslında tecrit edilmeye çalışılan Öcalan değil, HDP’ydi. Yalçın Akdoğan’ın bütün sözleri buna işaret ediyor.
Savaşın esas yürütücüsü ve taraftarı konumunda görünen Kandil’le Öcalan arasındaki üstü örtülü haberleşme kanalları halen devlet organları aracılığıyla açık tutulurken, Kürt hareketi içinde silahlı eylemleri en açık bir şekilde kınayan HDP’nin hem Öcalan’la hem de Kandil’le bağlarının kesilmesine çalışmak, silahlı çatışmaların bitmesini isteyen bir hükümet açısından mantıksız değil mi? Evet ama, AKP iktidarının silahlı eylemlerin bitmesini istediğini kim söyledi ki? Tam tersine.
Bunu bir yana bırakalım. Madem Yalçın Akdoğan’ın söylediği gibi, Öcalan eski paradigmaya, yani işlerin AKP ile yürütülmesine taraftardır, o zaman HDP’lileri izledikleri AKP karşıtı pozisyondan vazgeçirmek için Öcalan’la temaslarını eskisinden bile daha fazla sağlamaları gerekmez miydi?
Bu noktada iki ihtimal akla geliyor. Ya ellerinde mahkûm olarak tuttukları Öcalan onların göstermeye çalıştığı gibi bir tutum içinde değil, onu HDP heyeti ile görüştürürlerse bunun ortaya çıkacağından korkuyorlar; ya da HDP’lilerin Öcalan’ı da etkileyip AKP’ye karşı tutum almasını sağlamasından korkuyorlar.
Acaba hangisi?
Bence ikisi de değil.
Geriye kalan tek ihtimal, HDP’yi harcayabilmek için HDP’nin Öcalan’la temasını tamamen kesmek (Kandil’le Öcalan arasındaki temas devletin aracılığıyla sağlanmaktadır) ve “tecrit edilmiş” Öcalan faktörünü kendi tasarıları için kullanmaya çalışmak.
Görüleceği gibi, hiç de gerçekten silahların susmasını isteyen bir tutum değil.
Gün Zileli
8 Ağustos 2015
www.gunzileli.com
gunzileli@hotmail.com
Kirli ve danışıklı savaştan ise, sistem içi kavgada daha fazla mevzi kazanmak isteyen taraflar ile kandan ve kargaşadan köşeyi dönen savaş tacirleri yararlanıyor sadece. Bu açıdan bakıldığında PKK’nin devlet ile anlaşması her namuslu ve duyarlı insan tarafından olumlanır. Bu anlaşma olumlanırken, PKK’ye “Kürd örgütü” misyonu yüklemeden, devletin kurduğu karanlık bir birimiyle anlaşması olarak görmek gerekiyor; tıpkı JİTEM-ERGENEKON ile devlet arasındaki ilişki gibi…
–
http://www.nasname.com/a/berzani-ne-yapsin
“Bu noktada iki ihtimal akla geliyor. Ya ellerinde mahkûm olarak tuttukları Öcalan onların göstermeye çalıştığı gibi bir tutum içinde değil, onu HDP heyeti ile görüştürürlerse bunun ortaya çıkacağından korkuyorlar; ya da HDP’lilerin Öcalan’ı da etkileyip AKP’ye karşı tutum almasını sağlamasından korkuyorlar.”
“Geriye kalan tek ihtimal, HDP’yi harcayabilmek için HDP’nin Öcalan’la temasını tamamen kesmek (Kandil’le Öcalan arasındaki temas devletin aracılığıyla sağlanmaktadır) ve “tecrit edilmiş” Öcalan faktörünü kendi tasarıları için kullanmaya çalışmak.”
AKP Öcalan’ın ağzından konuşabilmek “keyfi” (hem zevk, hem keyfilik anlamında) için bu tecriti sürdürüyor. En azından bir sebep bu. “Sopayla kovalardı” çocuksuluğu buna örnekti.
Ama dediğin gibi Öcalan-Kandil teması sürüyorsa Kandil Öcalan’ın gerçek pozisyonunu kamuoyuna açıklayabilir, bu riski AKP nasıl alıyor? Doğrudan temsilciye (İmralı heyetleri) izin verilmemesi, bu kanalı güvenilmez kılar. “Öcalan MİT yoluyla Kandil’le konuşturuluyor” da, Kandil ve Öcalan birbirlerinden gelen mesajların otantik olduğuna nasıl güvenebilir ki? İletişimde arada duran unsur uçta duran İki tarafı da oynatabilir (en basit MITM saldırısı – https://tr.wikipedia.org/wiki/Man-in-the-middle_attack). Kandil ve Öcalan da aptal olmadığına göre, onlar da bu kanala güvenemez. Demek ki bu kanal ya yok, ya da hem Öcalan hem Kandil AKP’nin Öcalan’ın ağzından konuşmasına gönüllü olarak onay veriyor yani büyük bir ihanet var.
“Ya ellerinde mahkûm olarak tuttukları Öcalan onların göstermeye çalıştığı gibi bir tutum içinde değil” ihtimali, daha basit bir açıklama olduğundan daha akla yatkın gibi durabilir. Fakat bunun da sonuçlarını düşünelim, böyle bir tiyatro oynanıyorsa ya bu tiyatro sonsuza kadar sürdürülecek, Öcalan ölene kadar tecrit edilecek (hatta öldürülecek?) ya da bir gün güvenilir bir kanal olan heyet ile görüştüğünde bu dönemdeki dolapları açık edecek. Veya, günü geldiğinde öyle bir anlaşma yapılacak ki, Öcalan o günün çıkarları gereği bu dönemi kurcalamamayı kabul edecek.
Şeffaflık olmadan, kamuoyu ile dürüst bir ilişki içermeyen müzakereler her halükarda iktidarların oyuncağı olabilir ancak. Bu %100 saftirik olmayan herkes için malumdu zaten, körü körüne iktidara güvenerek iş yapılabileceğini düşünmek bütün devrimci teori ve anlayışın inkarıdır. Bu işi bu taraflar çözemez. Tarafların değişmesi lazım.
Suya sabuna dokunmayan bir yazı olmuş. Tatava yapma bas geç dediğiniz için işittiğiniz hakaretleri 2014 belediye seçimleri öncesinde herkes gördü.
HDP, kafadan bütün türkiye’yi kafasında harcamıştı ve başkanlığı dahi tartışılabilir bir şey görüyordu. nitekim sosyal medyadaki adamları bütün türkleri ırkçı niteleyerek türk tarihi tespiti kasıyordu. hepsinin linki bu sitenin yorumlarında var.
Bunun sebebi neydi? cumhuriyet tarihini iki cümlelik tespitle mahkum etmek ve yaptıklarına, yapacaklarına meşruiyet kazanmaya çalışmak.
Hdp sadece akp’nin suriye oyununa göz yummakla kalmadı, destekledi de, ne zaman ki akp’nin rotayı kendi emellerine döndürdüğünü gördüler. o zaman kobane için sokak olayları oluştu. Geziye darbe dedikten sonra, bir hareket nedense ülke dışında, yeni olmayan bir aktörün kendisine bir şehri hedef seçmesinden rahatsız olmuştu.
Devlet refleksi demişsiniz, suriye politikasının devlet refleksiyle zerre alakası yoktur. Daha önceden ortadoğu’dan uzak duran devlet aklı, akp sayesinde şimdi suriye’yi müşteri devlet olarak istemekteydi.
HDP’nin bocalaması işte bütün bu planları yaparken sol diye akp tarafından pazarlanırken seçeneklerini açık tutmak isteğindendi.
madem tabu yok, adını koymak lazım bazı şeylerin. o intelligencia dediğiniz insanları da bastırmayı pekala bilirdi hdp çizgisi. örnek olarak, ödp’nin pkk tarafından tehdit edilişini verebiliriz.
kısaca 1900lerin başından beri gelişen parçalanma ve kaynak başı tutma yarışında hdp ben de varım demek istemektedir. bu yüzden şimdiye kadar yumruk olarak kullanıldığı akp tarafından, cemaat kavgasında olduğu gibi harcanmıştır.
akp’nin tek derdi iktidarının devamıdır. aynı özelliği cemaatte de görebilirsiniz. hdp’nin pragmatizminde giderler.
nasıl ki, hdp kuzey suriye’deki pkk bağlantılı oluşumun çıkarı için türkiye ile kendi kaderini kopuk görmüşse, akp de ölümleri tek başına iktidar için umursamamaktadır.
Bu tiyatro çadırı da eninde sonunda hdp-akp ikilemiyle yönetilen sahnenin üzerine yıkılacaktır.
işte asıl o zaman hdp’nin ne olduğu ve sosyal medya yazılarında türklere ne hakaret ettiklerini göreceğiz.
belki akıllanmayı ve herkes için mücadeleyi seçerler. belki de tek eksikleri gördüklerini belirttikleri kürdistan için.
Hep kazanan politikacılar, “yumurtalarını” tek sepete koymayanlardır. Öcalan-HDP neden tüm “yumurtaları” RTE’nin sepetine koysunlar? Koymadılar. RTE’nin hiç bir sözüne güvenilmeyeceğini biliyorlar.
RTE’nin amacı belli. Sünni İslam temelinde Kürtleri kazanmak; PKK-HDP’yi etkisizleştirmek. Tabanlarını onlardan çalmak. Barzani, IŞİD politikası neden?
Öcalan ortada top çeviriyordur; ellerinde olduğu için. Saatlerce konuşur, “ne diyordu” diye elemanlar birbirine bakıyordur. Oyalar. Umutlandırır.
Sanırım 7 Hazirana ait bir değerlendirmesi yok Öcalan’ın. Neden memnun olmasın? Kendi illerinde % 80 oy aldı. Batıdan destek buldu. RTE’nin iki dudağı arasına kendini terkedecek kadar akılsız olabilir mi?
Tecrit provakasyonları önleme riski olduğu içindir. PKK’yı tuzağa çekme sürecinin kesintiye uğrama olasılığı olduğu içindir. AKP için bu “dehşet” olmaz mı? HDP’nin Öcalan’a rağmen politika üretme olasılığı yok denecek kadar azdır. HDP Kandil’e söz geçiremez ama Öcalan geçirir; tecrit bu nedenle olmalı!
***
Ülke yavaş, yavaş sol’a kayacak. Bu koşullarda giderek kaybeden RTE’nin yanında olmak yaklaşık 40 yıllık bir örgüt aklına yakışmaz…
RTE’nin sürekli çok kısa vadeli ve Makyavel taktiklerine karşın, uzun soluklu bir mücadele yürüten Kürt hareketi; kişisel, grupsal çıkarı ağır basan, liderine güveni azalmış oligarşik bir yapı ile arkasında milyonlarca (sadık) insanın bulunduğu hareket arasında
sağlam bağlar akla uygun değil.
Kürt hareketine sürekli yapılan suçlama; “anlaştılar, RTE’yi başkan yapacaklar!” Ve bu sürekli inkar edildi… “Yalan” denildi.. Demek doğruymuş!
Sanırım Öcalan RTE başkan olduğunda da aynı tecrite alınacağını biliyordu. Böylesi tercih edildi!
http://t24.com.tr/yazarlar/hasan-cemal/ocalani-konusturun-oyleyse,12476
selam arkadaşlar selam gün hocam kürt siyaset hareketinde abdullah öcalan tecrit yıllarında anarşizmle tanışması ve irdelemesi geziye selamlaması güzel bir olgudur fakat gezinin arkasını getirmemesi nacizanedir.çünkü apo tüm devletlerin bir katil oldugunu görmüştü fakat yıllarca emek sarfettigi kürt hareketine zarar vermemek için üstü kapalı örtüü İLK OLAN KÜRT HAREKETİNDE NİÇİN OSMANLI İMPARATORLUGUNA BAGLANDIN YANITI ÇIKAR. YANIT AÇIKTIR AÇLIK
http://www.birgun.net/haber-detay/gezici-arastirma-birgun-e-acikladi-amaclari-yuzde-20-sandiga-gitmesin-86993.html
“Gezici son anket sonuçlarını BirGün’le paylaştı: AKP 39,2, CHP 26,4, MHP 16,2, HDP 14,1”
http://www.sendika1.org/2015/08/murray-bookchin-ve-kurt-direnisi-joris-leverink/
HDP pragmatik tutum değiştirmiş vs bin kere yazdım ne taş kafa adamsın zileli HDP hakkında bilmediğin yalan yanlış analiz yapma taş kafa bu sitede senin gibi sadece sempati duyan değil bizzat benim gibi HDP li kurucu pratik siyasetini üretip uygulayanlar var kafanı çalıştır bizden bile HDP yi öğrenip yanlışa düşmeyebilirsin akp ye yanaşmış sisteme dahil olmuş pkk apoyla düz gitmiş ters gitmiş HDP sadece kürt özgürlük hareketi değildir içinde onlarında olduğu bereketli topraklarda bunca bedelle biriktirilen özgürlü
kçü toplumsal devrimci birikimlerin bütünü olup toplumsal muhalefetin politik örgütüdür bu cümleleri anlaman mümkün değil kim anlar insanlık tarihini bilen incelemiş bütün değişim dönüşüm devrimleri yapmış insanlığın toplumsal muhalefet pratiklerini bilen anlar senin bunları bilmen mümkün değil bilmeyince HDP yi anlamanda mümkün değil seçimden evel Kocaeli yerel basınında manşet kocaelinde röportajımda 80 vekil çıkaracağımı belgesi var sitendeki eski tartışmalara bak öğren özgürlükçü ne demiş ne olmuş hımbıl HDP SEÇİM OLURSA BÜTÜN İTİBARSIZLAŞTIRMA SENİNKİ DAHİL BÜTÜN ENGELLEMELERE RAĞMEN %20-30 bandında benim bile beklentilerimi aşan seviyede halkın desteğini alır.endişem biz hala HDP yi program partisi yerel dinamiklerin etik demokratik değerlerin partisi haline getiremedik zamanımız olmadı halen kadro partisi seviyesindeyiz halk bizi 1.parti yaparsa kadro partisi olarak hata yapmamamız mümkün değil hızla program partisi yerel dinamiklerin partisi olabilmek için demokratik kurumlar kendiliğinden işleyen işleyişler üretip kadroya değil halka seçmen iradesinin kurumlaşıp karar ve uygulama süreçlerinde iradesinin temel alındığı işleyişleri üretip uygulayabilmeliyiz