Oktay Etiman’ı Kaybettik
Oktay Etiman, dün gece aramızdan ayrıldı. Oktay Etiman, kararlı, bir o kadar da kariyerizmden uzak bir devrimciydi. Her zaman sade ve mütevazı devrimciliğin timsali olarak hatırlanacaktır.
G. Z.
Facebook paylaşımımdan:
Yarılma’da Oktay Etiman
Dışarıdaki kalabalık bir anda binlere ulaşmıştı. Sürekli olarak katilleri ve faşistleri lânetleyen sloganlar atılıyordu. O sırada, bir kaynaşma oldu Basın-Yayın’ın kapısında, söylendiğine göre, 1. Şube Müdürü Altan Ünal, olay yerine gelmişti. Altan Ünal’ın gelişi, dışarıdaki nümayişlerin artmasına neden oldu. Çünkü bir hafta kadar önce SBF’li Dev-Genç’lilerden Oktay Etiman, Dikmen’deki Amerikan üssüne yapılan baskına katıldığı gerekçesi ile gözaltına alınmış, kendisine işkence yapıldığı haberleri dışarı sızmıştı. Altan Ünal, 1. Şube müdürü olarak, bu işkencelerden sorumlu görülüyordu. Bu nedenle, protestolar bir anda Altan Ünal’a yöneldi. O sırada SBF Dekanlığı görevinde bulunan Muammer Aksoy, Altan Ünal’ın başına bir şey gelmemesi için onu neredeyse korumaya alarak Kuseyri’nin bulunduğu odanın kapısına getirdi. Işte o anda olanlar oldu. Görebildiğim kadarıyla içlerinde Mustafa Kemal Çamkıran ve Sinan Kazım Özüdoğru’nun da bulunduğu bir grup Dev-Genç’li, Altan Ünal’a saldırdı. Muammer Aksoy, bütün çabasına rağmen Altan Ünal’ın yumruk darbeleri yemesini önleyemedi. Daha sonra duyduğumuza göre o kargaşalıkta Altan Ünal’ın tabancası da devrimci gençler tarafından alınmıştı (bu tabanca, 12 Mart’tan sonraki tutuklamalar sırasında bir yerde ele geçirildi). Altan Ünal, bir miktar dayak yedikten sonra, Muammer Aksoy’un da yardımıyla Dev-Genç’lilerin elinden kurtulup, SBF’yi terk etti. (Yarılma, s. 441)
Yarılma’ya yazmadığım şöyle bir sahne de gözümün önünde:
Yıl 1969, SBF yurdunda bir oda. 8-10 kişi varız. Yusuf Küpeli ile Oktay Etiman nereden buldularsa boks eldivenlerini ellerine geçirmiş boks yapıyorlar. O arada Oktay, Yusuf’un çenesine bir sol kroşe indiriyor ve Yusuf kendini yerde buluyor.
üzgünüm degerli devrimci bir yoldas daha gitti.
Fidanlar yeşerdi uygarlık beşiğinde çöl çiçekleri gibi umutlu ve direngen. Yürekleri insan sevgisiyle yaşama hayata dair ne varsa yarattılar tek tek, saldılar tohumu hilalin bereketli topraklarına gün ola harman ola, ne zalimler gördü ne tiranlar, krallar boyun eğdi doymadı kana tarih kokan topraklar.,Dolu dolu yaşamak için inadına haykırdılar.Oktay Etiman’ı saygıyla selamlıyorum Toprağı bol,ışıklar içinde, yıldızlar yoldaşı olsun.Anısı anımız,mücadelesi mücadelemizdir.Ve kuşaklar kuşakları izleyecek.Oğlumun kızımın bıraktığı yerden oğlu kızı devam edecek.