Makul ve Makbul!
Önce, 1 Mayıs 2009’un görgü tanıklarından genç bir arkadaşın gözlemlerini okuyalım:
“1 Mayıs sabahı, Disk’in çağrısına kulak verip, Pangaltı’ya gitmek isteyenler için tek alternatif, Mecidiyeköy tarafından Halaskargazi caddesine (kapanına) girmekti.
“Çünkü, Taksim’i Mecidiyeköy’e bağlayan oldukça geniş (çift yönlü ve iki-üç şeritli) bir ana cadde olan Halaskargazi’yi kesen tüm sokak başları… sistematik biçimde polis tarafından tutulmuştu. Oluşan bu 3-4 kilometrelik, çok uzun ve geniş koridorun tek ‘açık’ noktası, diğer uçtaki Mecidiyeköy’dü.
“Sabahın ilk saatlerinde, herkes, “bir yerinden bir giriş vardır mıdır, yok mudur” diye düşünerek dolaşıyor, ancak ana caddeye çıkış hiçbir şekilde mümkün olamıyordu.
“Zaman ilerledikçe, dolaşmalar kalabalıklaştıkça ve yoğunlaştıkça, örneğin gitmiş ama sokağın başının yine polis tarafından tutulmuş olduğunu görmüş, geri dönen bir grup, bu ‘denenmiş’ yola henüz girmekte olan karşıdan gelen diğer gruba, ‚gitmeyin, orası da tutulmuş’ diyordu…
“Bu anlık bilgi alışverişi, birazdan anlatıyor olacağım ilk ve son genel toplanma sonrasında da işledi. Ama bu kez, çatışmalarla…
“Pangaltı’ya gitmek isteyenler, yan sokaklardan ana caddeye çıkamayıp, Mecidiyeköy’e yönelmiş, ana caddeye buradan girebilmiş ve Şişli’ye kadar ilerlemişti (aslında bir kapana girmişlerdi ) ve 300-400 metre ilerideki Disklilerin attıkları sloganlar duyuluyordu, ancak bu nokta ile ‘Disk’ arasında aşılması neredeyse olanaksız bir polis barikatı (sıra-sıra panzerler, sıra-sıra polisler, tekrar sıra-sıra panzerler) vardı. ‘Disk’ duyuluyor, ama görülemiyordu.
“Disk’in, 10:15’de yürüyüşe geçeceğinin anons edilmesi ile kalabalığın “yaşasın 1 Mayıs” sloganını atması bir oldu. Ancak, saat daha 10:15 olmamıştı ki, Polis’in müdahalesi başladı (10:14).
“Disk, zaten polisten oluşmuş dev bir şeridi andıran ana caddenin içinde, yine güçlendirilmiş bir polis kalkanı ile birlikte Taksim’e doğru yürüyüşe geçerken, ‘şerit’ ortasındaki panzerler ve polisler, panzerlerin diğer tarafında kalmış, Pangaltı’ya ulaşmaları zaten olanaksızlaştırılmış kalabalıkları ters yöne, ‘kapan’ın diğer ucuna (Mecidiyeköy tarafına) sürüyordu (1 kilometre boyunca).
“Direkt dağıttılar zaten. Ama yan sokaklar kapalı olduğu için.. belki 1 kilometre koşarak kaçmak zorunda kalındı ve çok güçlü gazbombası kullandılar… Ben Cevahir’in merdivenlerinden bir şekilde sağa doğru bir çıkış buldum, 2-3 metrelik bir yerden atlayarak.. Kalabalık, Mecidiyeköy’e ulaştığında bu kez o taraftan polis saldırdı…
“Medyaya yansıyan çatışma görüntülerinin -Cihangir tarafı dışında- çok büyük bölümü, sabahın erken saatlerinde, Mecidiyeköy – Şişli arasında yaşandı. İlk ve son genel toplanma (aslında, kapana sıkışma) sonrası, -Panzer + Basınçlı-Su + Çok Sayıda ve Etkisi Çok Yoğun Gaz-bombaları ile Mecidiyeköy’e sürüklenen kitle, ‘kendine geldikten’ sonra, (ister-istemez ve kendiliğinden) gruplar halinde, Halasgargazi’yi kesen tüm sokaklarda (onlarca), polisle çatışmaya girdi…
“Sonrası ufak-ufak, öncelikle kenar sokaklardan AKM’nin arka tarafından, İnonü stadyumunun oradan, Kabataş’tan ve arkalardan İstiklal’e çıkmaya çalışma şeklinde geçti…
“Makul sayı falan filan, önceden anlaşma yapılmış sanırım. DİSK’te 3 bin kişi oradaymış zaten.. 3 bin DİSKli dışında da DİSKli filan yoktu… Olanlar da başından beri izole edilmis durumdaydı. DİSKliler de sabah, dışarıdan DİSK binasına gelmiş olamazlar… Çok tuhaf değil mi..
“İzole edilmiş DİSKli 3000 kişilik (makûl kalabalık), nasıl olup da eylemcilerden ayrıştırılarak Taksim Meydanı’na çıkacak ‘parkurdan’ ‘içeri’ alınmıştı?
“Süleyman Çelebi’nin, Pangaltı’da “buluşuyoruz çağrısı”nı sadece 3000 (makûl) Diskli mi duymuş ve gelmişti? Geldiyse, nasıl polisi aşmıştı?
“3000 kişi dışındaki DİSKli İşçiler neredeydi?
“Bu 3000 kişi önceden belirlenmiş ise Süleyman Çelebi çağrıyı kime yaptı?”
Genç arkadaşın canlı tanıklığı olayı çok açık seçik ortaya koyuyor. DİSK yönetimi, hükümetle ve emniyet güçleriyle “makul” ve “makbul” bir sayıda anlaşmış ve polisin karanfilleriyle taltif edilmiştir. “Makbul olmayan” kalabalığın, işçilerin, gençlerin payına da, karanfil yerine, gaz, tazyikli ve boyalı su ve cop düşmüştür.
AKP marka “1 Mayıs”, gerçekten çok “akıllı”ca. Hem görüntüyü kurtaracaksınız (ya da öyle sanacaksınız), hem de 1 Mayıs’ın gerçek sahiplerine her yılki “ödül”lerini vermekten geri durmayacaksınız. AKP “akıllı” da, basiret ve vicdandan yoksun DİSK yöneticileri ve onların kuyruğuna takılan bedava kahramanlar ne kadar akıllı, epeyce tartışma götürür.
Bu arada basının tutumu da pek “hoş”tu. Birgün, bu”pirüs zaferi”ni göklere çıkartarak yapacağını yaptı yine. Sol basında, “makul sayı” rezaletinin içyüzünü açıklayarak ve şaibeli Taksim kalabalığına yüz vermeyerek doğruyu söyleyen bir tek Evrensel gazetesi oldu. İdeolojik planda ne kadar uzak olursam olayım, kutlarım Evrensel‘i.
Bu arada tüm medya, kendisine biçilen göreve uygun olarak, yanlış yönlendirme fonksiyonunu yerine getirmek için kolları sıvamış bulunuyor. Internettten izlediğim kadarıyla, Taraf ve Radikal de dahil tüm medya, olayın çapını küçük göstermek, sokak aralarında coplanan emekçileri, gençleri göstermemek için elinden geleni yaptı. Gösterenler de polisin terörünü gizlemek ve göstericilerin “vandalizmi”ni kanıtlamak için en iç gıcıklayıcı, en aşırı davranışları ön plana çıkarttı. Cihangir’de bazı kendini bilmezler, polisle çatışmak yerine, zavallı sokak kedilerine sapanla taş atmayı tercih etmiş. Olabilir tabii. Her toplulukta, hele böyle sosyal çatışmalarda, ruhsal sıkıntılarını ortaya dökme fırsatını bulduğunu sanan birkaç münasebetsizin çıkması da kaçınılmaz. Yoksa kedilerle polisleri mi karıştırdılar! Ben bu güne kadar insanlara gaz bombası atan, miğfer takmış hiçbir kediyle karşılaşmadım!
Bir arkadaşım da, yeşil-kara, kızıl-kara bayraklı, bankaları kırıp döken anarşist gençlerle, kedilere sapanla taş atanları karıştırmış sanırım. Ona izah ettim durumu, bu gençler, bırak kediye taş atmayı, kedilerin üzerinde deney yapılmasına karşı mücadelede canlarını verecek ölçüde hayvanlara karşı duyarlıdır, dedim. Sanırım ikna oldu. Kırıp dökmeye gelince. Orada olsaydım, ben de o gençlerle birlikte bankalara saldırırdım. Tam hedeften vurmak buna denirdi işte.
Şimdi de medya bu gençlerin giyimlerine fiyat biçmeye girişmiş. Böyle “pahalı” eldivenler, spor ayakkabılar giyen, çantalar taşıyan gençlerin ne ilgisi varmış işçilerle! Sanki parası ceplerinden çıkıyor! Bakın, ben söyleyeyim ne ilgisi olduğunu size. Diyelim ki, bu gençlerden bazılarının anası babası zengin olmuş olsun, diyelim ki çocuklarına böyle pahalı şeyler satın almış olsunlar. Buna rağmen bu gençler o bankalara saldırmışsa, hiç değilse bu tür giyim malzemeleriyle satın alınamayacak bir ruha sahip olduklarını, zengin ebeveynleriyle değil, sömürülen işçi sınıfıyla omuz omuza olduklarını kanıtlamış olmuyorlar mı?
Bu haberi yapan muhabirler gibi bir maaşa satılıp, ruhsuzluk ve müptezellik örnekleri olarak ortalıkta dolaşsalardı daha mı iyiydi sanki?
Gün Zileli
3 Mayıs 2009
Makul, Makbul, Maktül
“Makul” sayının olduğunu düşünen sendikacılar “yeter bu kadar kalabalık, daha fazlası gelmesin” buyurmuş. Sendikalar kendinden menkul…
Tebrik ederim, çok güzel bir yazı. Site de öyle.
EMEP çevresi Taksim tartışmalarına karşı ”esnek” tutumunu Kadıköy Türk-İş dyanışmasıyla aklamayınca,Taksim ahlanmasıyla karşı karşıya kaldı.Güneş balçıkla sıvanmadığına göre, Evrensel’in kitlelere verdiği bu olumluluk kendi tutarsızlıklarını gizlemek için dudağa bir parmak bal çalmaktır. Sokaklarda sendikal işbirlikçiliği değil Taksim’de dayak var, Kadıköye! propagandasıyla Mustafa Kumlu’dan geri duran yanları yoktu.
sayın zileli,
sanırım siz 1 mayıs taksim eylemini tv lerden izlemediniz. taksim de 3000 disk üyesi yoktu. disk üyelerinin sayısı en çok 500 dü. geri kalan en büyük kitle TKP, KESK ve hemen hemen tüm sol guruplar. (evrensel in EMEP’i haric)izlemek isterseniz
http://haber.sol.org.tr/mansetler/mansetsag/13530.html
saygılarımla..
DİSK ve KESK 3-4 bin kişi ile Taksim’e girdi
http://www.milliyet.com.tr/Yasam/SonDakika.aspx?aType=SonDakika&ArticleID=1089670
Sevgili dostlar,
1 Mayis ile ilgili çok şey yazıldı.Taksim doğru tercih mi değil mi çerçevesi etrafında ceyran ediyor.Bu kısır döngüden kurtulmak gerekiyor.
Hem Taksim’de ısrar edenlerin hem de Taksim’de ısrar etmeyenlerin düşüncelerinde eksiklik olduğu kanısındayım.Taksim’de ısrar edenler meydanın işçi sınıfına yasaklanmış olması,77’de yapılan katliamın hesabının sorulması vs. çerçevesinde şekilleniyor.Taksim’de ısrar etmeyenler ise sınıfın taleblerinin ön plana çıkarılması gerektigi savunuluyor.
Taksim’de ısrarcı olanlar sınıfın taleblerini göz ardı ettiler.Aslında işçi sınıfı çağımızda taleb konusunda hep atıl kaldı.Siyasi taleb yoksunu.Taksim’e girilmesi bu açıdan olumlu oldu.Moral açısından iyi oldu.Bundan sonra neyi getıreceğini hep birlikte göreceğiz.Sadece Taksimi ön plana çıkarmaları,siyasi taleblerinin olmaması bir eksiklik.
Taksim’de ısrarcı olmayanların işçi sınıfının taleblerinin ön plana çıkarılması gerektiğini belirtiyorlar.Peki kendileri bunun ne kadarını yaptılar.Peki kendileri bunun ne kadarını yaptılar.Kaldı ki Kadıköy’de kutladıkları 1 Mayıs Taksimin gölgesinde kaldı.İstanbul’daki 1 Mayıs basında Taksimle sınırlı kaldı.Kadıköy’den söz edene hiç rastlamadım,yaşadığım İsviçre’den.İşçi sınıfın taleblerini ön plana çıkaranlarda Taksim’de olsaydıda birbirlerini tamamlasalardı fena olmazdı.Benimkisi daha dogru anlayışı mücadeleye bir şey katmıyor.Hatta bir kayıp nedeni.5 bin kişinin arasında Türk-iş de olsaydı sınıfın taleblerini dile getirseydi fena olmazdı.Bellli sayıda kitlenin Taksime çıkarılacağı belirlenmişti.Bunun üzerine Türk-iş tavrını değiştirebilirdi.
Aslında bu politikanın dogru olup olmadığı önümüzdeki süreçte belli olacak.Elde edilen moral ve mevcut krizle bütünleştirilirse bir kazanım ile taçlandırılabilinir.Mevcut sendika anlayışı ile bunun ne kadarı gerçekleştirilir, tartışma konusu.
Sarı sendikacılıkla bir sey elde edilmiyor.Yapılan tek şey işçi sınıfına ihanet ediliyor.Türk-iş’in tarihinde bu durum bir çok sayfayı işgal ediyor.
Dostlukla.
yoldaşlar, taksimin önemini ve işçi sınıfının yüreğindeki yerini anlamamak imkansızdır. Ancak yaşanan 1 mayıs taksim kazanımı değil. Taksim direnişinin pasifize edilişidir. Amaç işçi sınıfının ve onun öncü teşkilatlarını birbirinden ayırmak ve sosyalist gurupları işçi sınıfından koparmaktır. “biz işçiye bişey demiyoruz ancak bozguncuların araya karışmasını engelliyoruz” evet burjuvazinin sloganı buyu ve bu 1 mayıstada topluma bunu göstermeyi amaçladı.Sonuç olarakd a taksime alınmayan gurupların basına nasıl yansıtıldığı ortadadır. Emep sosyalist görüşü ve ileri görüşlülüğüyle kendini herzaman ispatlamıştır. işçi sınıfının dayanışmasını görmek istemeyen kartel medya neden Kadıköy, Ankara yada izmir deki mitinglere yer vermemiştir. düşünmemiz gerekmektedir. Sendika ağalarına karşı sendikalarla iç içe olarak mücadele edilir. TKP ye gelince başka bir alan talep etmemişmiydi bu parti. istedikleri meydan verilmediği için taksime çıkmak zorundamı kaldılar, yoksa onlarda bir anlaşmaylamı makul sayının içine dahil oldular. Taksimi kim zapteddi kimler içeri alınmadı kim neyi kazandı?
Ve meydana giren Taksim fatihleri büyük bir huşu ile meydanda sevinç naraları atarken, aynı meydana girmek için polisle çatışan sosyalist yoldaşlarını unutarak, kendileriyle onlar arsındaki ayrımı yaratan zihniyete teslim olmamışlarmıdır. Bu nasıl bir sistemdirki barikatı hiç bir zorlama olmadan aşabilenler siyasi rant olarak “biz yaptık evet biz yaptıklarla” kendi reklamlarını yaparken, arkalarında kalan, mücadele eden, gaz ve cop yiyen yoldaşlarını unutmuşlardır. Meydana girdikleri anda saldırıya uğrayan yoldaşlarını unutup keyfe düşmüş hatıra fotoğrafları çektirmişlerdir.Hayır onların alınmadığı bir yerde bizim işimiz yoktur deme cesaretini kim gösterebilmiştir. İşçi sınıfının kurtuluşunumu istiyorsunuz yoksa partinizin pazarlamasınımı yapıyorsunuz.