İnşaat ve konut sektörü cok zamandır yavaşlıyordu. Ekonominin lokomotifi ülkenin doğal zenginliklerininin üzerinden onları yok ederek geçerken, yaşam alanları, şehirler yağmaya maruz bırakıldı. Şimdi başka bir lokomotif gerek ki, o da tüm Ortadoğu halklarının kanıyla çalışacak olan savaş ekonomisi. Kısaca, geçen haftalarda patron klubü TUSİAD‘ın da destek verdiği üzere, çarpık rant ve inşaat ekonomisinden savaş ekonomisine geçiyoruz. Adım adım.

Bu bize, AKP ‘nin temsil ettiği sermayedarların çıkarı için, onlar daha da zenginleşsin diye ölüm ve eziyet demek. Kürt kardeslerimizin özellikle son yüzyıldır gördüğü zulüm artık akıl almaz boyutlara ulaştı bile. Sıra Batı’ya geliyor: Siz savaşla ilgilenmeyebilirsiniz ama o sizinle kesinlikle ilgilenecektir.

Bu durum, bize daha fazla baskı, çoktan traşlanmış da olsa anayasaya dayanan kişisel hakların tamamen askıya alınması ve daha da saldırgan bir polis devleti olarak geri dönecek. Daha ortada savaş durumu yokken bile, güvenlik bahanesiyle ardı ardına grevler iptal edildi, engellendi, ertelendi. En ufak protesto ya da demokratik hak kullanımına saldırılması çoktan normalleşti. Yavaş yavaş faşistleri, İŞİD yanlılarını sokaklarda, üniversitelerde görmeye başlamamız, şiddetin gittiği yönü işaret ediyor.

AKP tüm “önlemlerini” IŞID’a karşıymış gibi gösterip Suriye’ye ve kendilerine Rojava’yı yurt edinmiş Kürt kardeşlerimize karşı savaşa hazırlanıyor. İŞİD sonrası yapabilirse Esad’ı indirmeye, tüm Suriye’yi ele geçirmeye, kontrol etmeye, yapamazsa kendi kontrolünde bir Kürt ve Sünni Arap bölgesi yaratmaya niyetleniyor. Elinde uçağı olmayan İŞİD’e karşı uçuşa yasak bölge ne demektir? Ne işe yarar? İnsani yardım peşinde koşanlar neden 100 kilometrelik bir güvenlik şeridi ister? 

İşçi arkadaş, çalışan arkadaş, ancak emeğini satarak yaşamını sürdürebilenler, biz uyumayalım. Bu savaş bizim savaşımız değil. Bu krize tampon olacak bir savaş, bizi daha da dibe batıracak olan bir savaş. Bu, onların artık emeğimizle yetinmediğinin, kanımızı da onlar için dökmemizi istediklerinin ifadesi. Madenlerde, inşaatlarda, iş kazalarında ölenlere de şehit diyorlar, fark yoksa göreceğimiz muamele de aynı olacak demektir. Kobane de oldugu gibi Kürtlerin meşru müdafa hakkını kullanmasına yardım etmek dışında, – bu adamların kendi askerini bombalamak gibi kirli oyunlara başvurabileceklerini aklımızdan hiç çıkarmayarak – Suriye ve de Dünya’nın başka herhangi bir yerinde savaşa hayır demeliyiz.

Patronların savaşında, onların piyonu olarak ölmeyeceğiz. 

SAVAŞA HAYIR!