O, daima bir sıra neferi olarak kalmayı seçti.

Öte yandan, en zor anlarda, en zor görevlere koşmakta bir an bile duraksamadı.

’68 kuşağının motosikletli kuryesiydi. Kış kıyamet demeden yoldaşlarını motosikletiyle kaçırdı.

Mühendisti, kafası tekniğe iyi çalışırdı. Böyle bir zihnin aynı zamanda ömrü boyunca devrimci romantizmden ve 68 ruhundan bir an için bile kopmaması ilginçtir. Hayatta kalan eski 68’li arkadaşlarıyla temasını sürdürmeye her zaman özen gösterdi.

Yollar onun için hiç bitmedi. Bu kez de sonsuzluğa sürdü. Güle güle Tayfur…